Bahasan di dalam junjung Usul Kasih Titah Diraja - Industri Perabot di Muar

Mesyuarat Dewan pada 26hb Februari 2009
10.11 mlm.

Tuan Er Teck Hwa [Bakri]: Terima kasih kepada Tuan Yang di-Pertua yang dihormati kerana sudi memberi peluang kepada saya mewakili rakyat dari kawasan Bakri untuk mengambil bahagian dalam menjunjung kasih Titah ucapan Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong.

Tuan Yang di-Pertua, di sini saya ingin membangkitkan tentang industri perabot di kawasan Bakri dan daerah Muar. Bandar Muar terkenal dengan perusahaan industri perabot. Mengikut maklumat yang baru saya perolehi daripada Menteri Perdagangan Antarabangsa dan Industri terdapat lebih daripada 1,895 buah kilang perabot di Malaysia dan 948 kilang berada di Muar.

Dalam tahun 2008 nilai eksport perabot Malaysia sudah mencatat setinggi RM8.7 bilion. Sekiranya kita mengikut angka-angka yang tersebut tadi nilai eksport yang disumbangkan dari kilang-kilang perabot dari Muar sahaja pun sudah tercapai RM4.3 bilion. Mengikut berita Bernama yang bertarikh 17 Disember 2008, pada tahun 2007 Malaysia berada di kedudukan ke 10 sebagai negara pengeksport perabot terbesar di dunia, ketiga di Asia dan kedua di kalangan negara-negara ASEAN dengan nilai eksport RM8.55 bilion. Pencapaian ini jelas menunjukkan bahawa kesungguhan serta dedikasi dari pihak perindustrian perabot tempatan terutamanya di daerah Muar.

Namun demikian, industri perabot di Malaysia menghadapi masalah dan cabaran yang amat besar dalam krisis ekonomi global ini yang didapati baru bermula. Amerika Syarikat merupakan pasaran utama eksport perabot Malaysia dan keduanya Jepun. Kelembapan ekonomi di kedua-dua negara ini terus menjejaskan pasaran perabot di negara kita dan kemerosotan pemasaran antarabangsa dijangka akan berterusan sepanjang beberapa tahun.

Tuan Yang di-Pertua, kayu merupakan bahan mentah yang digunakan dalam proses pembuatan perabot. Walaupun demikian, Malaysia tidak ada bekalan kayu yang mencukupi untuk menanggung keperluan industri perabot. Pihak kilang perabot tempatan terpaksalah memperoleh kayu mentah dari negara jiran iaitu Indonesia dan Thailand.

Walaupun kerajaan mengadakan percuma import duti untuk bahan mentah yang digunakan dalam industri perabot, kos-kos pengangkutan yang semakin meningkat akan membawa kesan yang buruk memandangkan harga minyak dunia yang tidak stabil. Oleh demikian, sebahagian daripada industri perabot pun telah berpindah ke luar negara dan menetapkan tapak kilang mereka di negara-negara jiran supaya menikmati kos operasi kilang dan kos pengeluaran yang lebih rendah.

Tuan Yang di-Pertua, keupayaan industri perabot di Malaysia seharusnya kedudukan dan nama baik perabot Malaysia dapat berterusan. Dari segi pinjaman SMI ia hanya terbuka kepada syarikat-syarikat yang mempunyai keuntungan dari RM250,000 ke bawah dan pinjamannya maksimum adalah RM500,000 selama lima tahun. Saya rasa syarat-syarat pinjaman ini haruslah dipertimbangkan semula dalam krisis ekonomi yang terkini. Kerajaan tidak harus menggalakkan sahaja pembuka pengusaha-pengusaha yang baru, tetapi memastikan kilang-kilang yang sedia ada dapat diteruskan beroperasi dengan kewangan yang mencukupi.

Satu kilang yang berkala sederhana sekurang-kurangnya menghabiskan sejumlah RM500,000 sebulan untuk gaji pekerja, air, elektrik dan sebagainya. Manakala keuntungan tahunan kilang-kilang kecil ini hanya di antara RM260,000 ke RM300,000. Saya rasa syarat pinjaman RM500,000 ini tidak dapat meliputi sebilangan besar kilang-kilang yang sudah lama beroperasi. Bagi pendapat saya pinjaman SMI seharusnya dipertimbangkan ke 50% dan 70% supaya lebih banyak kilang boleh memanfaatkan daripada kemudahan pinjaman ini supaya meningkatkan daya persaingan mereka.

Kedua, kerajaan seharusnya menurunkan cukai korporat yang agak tinggi. Cadangan ini pun sudah diulang beberapa kali daripada Ahli-ahli Dewan lain pada hari lepas. Maka saya tidak mahu membuang masa mengulang isu ini.

Ketiga, cukai atas penjualan perabot di pasar tempatan yang sejumlah 10% seharusnya diturunkan atau dibatalkan. Malaysia sebagai satu negara yang berpengeluaran perabot berkualiti tinggi rakyat di negara ini sepatutnya menikmati harga perabot yang lebih rendah. Misalnya di Jepun. Jepun merupakan negara memproduksi automotif yang terkenal. Kenderaan di Jepun sesungguhnya murah dan berkualiti tinggi. Mengapa perabot ini buatan negara kita, rakyat kita sendiri perlu membayar harga yang berlebihan.

Tuan Yang di-Pertua, satu masalah yang dihadapi oleh industri perabot ialah kos pengangkutan akibat dari “re-export”. Untuk mengurangkan cukai-cukai yang dikenakan oleh negaranegara seperti Amerika Syarikat, kilang-kilang perabot tempatan terpaksa menghantar barang mereka ke negara pihak yang ketiga sebelum ia boleh sampai ke destinasinya. Kerajaan seharusnya menyelesaikan perjanjian perdagangan bebas yang berada antara Amerika Syarikat dan Malaysia dengan bijaksana dan secepat yang mungkin supaya kilang-kilang perabot tempatan tidak perlu membayar kos-kos pengangkutan yang berlebihan. Daya saing kita hanya boleh dihasilkan apabila usaha dan sikap kerjasama yang betul di antara rakyat dan kerajaan. Industri perabot di Malaysia bergantung besar kepada tenaga buruh yang amat besar.

Dari statistik yang saya perolehi dari persatuan perabot Muar terdapat 70% dari pekerja-pekerja di bidang industri perabot adalah pekerja asing. Keperluan pekerja-pekerja asing di sektor industri yang agak tinggi ini merupakan satu fakta yang tidak sihat apabila negara kita menghadapi krisis ekonomi dunia yang amat teruk.

■2220

Saya rasa pada minggu lepas sampai hari ini sudah cukup lama Ahli-ahli di Dewan yang mulia ini menyentuh isu-isu pendatang asing dan kesannya terhadap sosial dan ekonomi negara kita. Oleh demikian, saya tidak mahu mengulang topik ini tetapi mengharapkan kerajaan mengambil berat tentang isu ini. Di kawasan Bakri...

Tuan Yang di-Pertua: Seminit lagi Yang Berhormat.

Tuan Er Teck Hwa [Bakri]: Okey, saya gulung. Di kawasan Bakri, terdapat banyak kilang-kilang perabot haram. Sebahagian besar daripada kedai-kedai perabot tersebut sudah muncul lebih daripada 20 tahun-30 tahun dan ia merupakan satu sumbangan besar kepada ekonomi tempatan dan asas sumber pekerja mahir. Walaupun sumbangan kilang-kilang perabot tempatan tidak boleh dinafikan, kerajaan seharusnya mengadakan rancangan-rancangan yang sistematik supaya menolong kilang-kilang haram ini dipusatkan di satu kawasan yang lebih sesuai.

Langkah-langkah ini bukan sahaja membolehkan kilang-kilang ini beroperasi dalam suasana yang lebih selamat, mengelakkan pencemaran alam sekitar, ia juga memudahkan pentadbiran kerajaan tempatan dan pembeli-pembeli antarabangsa. Langkah-langkah yang boleh dilaksanakan oleh kerajaan ialah melalui subsidi-subsidi dan menyediakan satu kawasan perusahaan yang berdekatan. Kebanyakan kilang-kilang perabot haram enggan berpindah adalah kerana bimbang set up cost yang tinggi dan cukai-cukai yang perlu dibayar kepada kerajaan mengakibatkan mereka kehilangan daya saingan.

Untuk memusatkan kilang-kilang haram tersebut di satu kawasan perusahaan yang lebih sesuai, lokasi kawasan yang disediakan seharusnya diadakan berdekatan untuk kemahiran pekerja-pekerja mahir dan pengusaha perabot. Tindakan proaktif dari kerajaan terhadap masalah-masalah tersebut amat penting supaya perabot di Malaysia boleh dikukuhkan daripada segi persaingan antarabangsa. Sekian, terima kasih Tuan Yang di-Pertua. [Tepuk]